Wij zijn De Stad: een pilotproject voor de ondernemers van Middelburg centrum

31 augustus 2014

Mensen die me online een beetje volgen hebben het waarschijnlijk al gezien maar op Mijns Inziens heb ik er nog niets over geschreven. Dat wordt dus hoog tijd. Welnu:

In juli werd ik door de Vereniging Ondernemers Middelburg (VOM) gevraagd of ik met een paar bestuursleden wilde meedenken over een Facebookpagina voor Middelburg centrum. Dat wilde ik natuurlijk wel. Het ging nadrukkelijk niet om een website, maar om een initiatief dat ruimte biedt aan
mooie verhalen, foto’s, interviews en opinies over de binnenstad van Middelburg. We voerden twee gesprekken die behalve prettig ook verrassend kort waren. We waren er vrij snel uit dat ik het, samen met medewerker Jelmer Oskam, gewoon maar eens moest gaan proberen. In alle vrijheid, met een proefperiode van drie maanden. Zeggen dat ik daar wel oren naar had zou een understatement van jewelste zijn. Ik vond en vind het werkelijk super dat ik zo’n kans krijg. Waarom dat zo is leg ik uit in het onderste deel van deze bijdrage. Eerst een antwoord op de vraag wat het precies is. Ik kan het eigenlijk niet beter verwoorden dan Jelmer dat deed op de website Uit in Middelburg. Ik citeer:

De Facebookpagina Wij zijn De Stad is een podium voor mooie verhalen, foto’s, interviews en opinie over de binnenstad van Middelburg. Voor bewustwording om lokaal je inkopen te doen en je eigen vertrouwde winkeliers te steunen. Door middel van korte interviews, storytelling, leuke foto’s en nieuwtjes willen de band tussen de lokale consument en winkelier/horeca-ondernemer versterken. Sympathiek en origineel. Niet gericht op aanbiedingen, maar op de passie voor de binnenstad.

 en

Wij zijn De Stad benadrukt het sociale en culturele belang van een levendige binnenstad. Het geeft de credits aan de lokale organisatoren van (culturele) festivals zoals de Stadsfeesten Middelburg, Nacht van de Nacht, de Mosselfeesten Middelburg en City of Dance. Stuk voor stuk eigen ondernemers die veel tijd, werk en geld investeren in de beleving van onze binnenstad. En niet te vergeten de vele ondernemers die festivals, sportverenigingen en culturele instellingen sponsoren. 

Nu ga ik hier niet beweren dat dit niets met citymarketing van doen heeft, maar ik durf wel te zeggen dat er hier bewust niet is gekozen voor een strategie of totaalpakket zoals het in de marketing gebruikelijk is. Dit project gaat over het versterken van de relatie met Middelburgers en bezoekers van de stad, niet zozeer over directe ‘sales’. Deze proef heeft het experiment als uitgangspunt en is voor mijn gevoel ook gebaseerd op vertrouwen. Het motto is: ga eerst maar eens aan de slag, dan zien we later wel of, en zo ja, hoe we het uitbouwen. Die benadering zal de echte specialisten een gruwel zijn, maar ik houd ervan. Dat is ook hoe ik werk aan projecten die ik doe op persoonlijke titel, en die behoorlijk wat raakvlakken hebben met dit initiatief.

Wat nu precies het omslagpunt was weet ik niet meer, maar een paar jaar geleden, toen ik nog niet zo lang als zelfstandige werkte, realiseerde ik me dat ik het eigenlijk het leukst vond om bezig te zijn met ‘webwerk’ rondom lokale en regionale thema’s. Na tien jaar was ik de wereld van bibliotheken, cultureel erfgoed en technologie nog steeds niet beu, maar toen ik eenmaal was begonnen met Middelburg Dronk voelde ik een vuurtje terugkomen dat ik al een tijdje had gemist. Deze ‘hobby’ kostte me geen energie maar deed me juist verlangen naar meer tijd om aan het project te kunnen werken. De redenen daarvoor heb ik hier al vaak beschreven. Het is vooral de manier waarop veel dingen die ik graag doe samenkomen in een geheel. Verhalen verzamelen en doorvertellen. Digitale interactie. Graven in de geschiedenis. Ik kan het zo gek niet bedenken of het zit erin. Dat, en het al wat oudere besef dat ‘lokaal en regionaal’ veel potentie hebben, deden me op zeker moment besluiten er meer mee te gaan doen. In september 2012 schreef ik: 

Heel kort door de bocht komt het er op neer dat ik sterk neig naar een focus op lokaal en regionaal werk, maar daarbij besef dat dit ten koste zal gaan van dingen die ik doe vanuit een breder perspectief.

Precies twee jaar later kan ik constateren dat ik behoorlijk heb toegegeven aan die neiging. Aan Middelburg Dronk en de zustersites besteed ik nog steeds veel tijd, omdat ik er keer op keer weer energie van krijg. Een mooi voorbeeld? Twee weken geleden stuurde iemand me een paar fraaie foto’s van een verdwenen Middelburgs Zwembad. Dat is sowieso al cool, als crowdsourcing je wens is, maar dan al die reacties en likes! In een paar dagen tijd werden de foto’s meer dan 20.000 keer bekeken, volgens Facebook. Het besef dat zoveel mensen bepaalde bijdragen weten te waarderen houdt je enthousiast, heus. En dan zijn er ook nog al die mooie dingen die min of meer voortvloeiden uit het project: kleine of wat grotere opdrachten van lokale ondernemers, betrokkenheid bij digitale tegengeluiden van mensen uit de stad, een uit de hand gelopen experiment als Ik geef weg – Walcheren. Het gebeurt allemaal geleidelijk, maar ik kan je verzekeren dat het voelt als een stroomversnelling. In een paar jaar tijd is het thema ‘lokaal en regionaal’ een centrale rol gaan spelen in mijn leven.

En nu is er dan de pilot Wij zijn De Stad. Ik ben daar erg blij mee. Niet alleen omdat het thema ervan mooi aansluit op dingen die ik toch al deed (winkels op Dronk, iemand?) maar ook omdat deze proef een betaalde opdracht is. Dat geeft nog meer energie want laten we wel zijn: ik doe momenteel wel erg veel op vrijwillige basis. Dat kun je niet tot in de lengte van dagen blijven doen.

Een periode van drie maanden is natuurlijk wel kort om iets op te bouwen. Mensen weten je niet zomaar te vinden, daar moet je vooral zelf werk van maken. Het zou ook niet verkeerd zijn als er te zijner tijd een huisstijl gebruikt kan worden, en er offline promotiemateriaal beschikbaar komt. Maar dat is van later zorg. Het begin is er. Jelmer houdt de ondernemers op de hoogte via interne nieuwsbrieven en ik loop gewoon eens wat vaker een rondje door de stad en stap vervolgens hier en daar naar binnen om kennis te maken. Het fijne daarbij is dat ik me niet hoef te beperken tot de bij de VOM aangesloten ondernemers. Wij zijn De Stad gaat ook over evenementen en dagelijkse gebeurtenissen in de binnenstad. Over die hangouderen die al jaren bijpraten op het hoekje voor J.B. Diesch op de Markt. Over kwesties die de bewoners van de stad bezighouden. Over de winkels die veel meer aandacht verdienen. Over de mooie dingen die een stad allemaal kan doen. Over alles dus eigenlijk. Over de stad die van ons allemaal is.

Ik hoop dat het niemand zal verbazen dat ik hoop dat deze proef een aanzet is voor een mooi vervolg, waarin ik zelf een rol mag blijven vervullen. De tijd zal het leren. Voorlopig gil ik in ieder geval als een malle: Wij zijn De Stad!

@

Gerelateerd:
Bij het verdwijnen van de Free Record Shop uit Middelburg
Warenhuisnostalgie: de V&D in Middelburg
Modern koopgedrag: De Drvkkery vs Bol.com