Code Oranje: het integrale verhaal van William Verstraeten over een monument voor alle mensen van wie hun huis geveild is

17 augustus 2014

Vanmiddag mocht ik aanwezig zijn bij de presentatie van het project Code Oranje, van William en Marijke Verstraeten. Dat project, bij ons om de hoek, deed de afgelopen dagen nogal wat stof opwaaien. En dat was ook de bedoeling. Maar zoals dat vaak gaat, als een verhaal maar deels verteld wordt, was er ook nogal wat onbegrip. Ook onderbuikgevoelens werden geuit. Zie de reacties bij de berichtgeving van Omroep Zeeland en de PZC. William deed zijn verhaal vanmiddag in twintig minuten. Hij was heel eerlijk over zijn achtergronden en zijn eigen fouten, maar hij legde ook uit wat er mis is met de opstelling van banken, én waarom een oranje pand op die plaats in Middelburg helemaal zo gek nog niet is. Een sterk verhaal vind ik. De integrale tekst van de toespraak van Verstraeten vind je hieronder. Want of je het nu mooi vindt of niet: je kunt pas oordelen over een kwestie als je beide kanten van het verhaal kent. Bij dezen je kans:

Wie?
William Verstraeten, beeldend kunstenaar en Marijke Verstraeten, eigenaar espressobar KO D’OOOOOOOOR te Middelburg.

Wat?
Uitnodiging voor de presentatie / onthulling van Code Oranje, een kunstwerk van William Verstraeten in samenwerking met de dichter F. van Dixhoorn.

Waar?
Lange Noordstraat 41–43
4331 CB Middelburg

Waarom?

Beste mensen,

Welkom bij de presentatie van het nu al roemruchte kunstwerk hier in de Lange Noordstraat. En ook straks bij de presentatie van de gerestaureerde muur. Ik kan niet zeggen “ik zal het kort houden”. Wat ik te zeggen heb kan ik in ongeveer 20 minuten gezegd hebben. Als het te lang duurt gaat u gerust even een stukje de tuin in of roken , of zo. Dan pikt u daarna de draad wel weer op.

Eerst even een mededeling vooraf. De bank heeft vrijdag via haar advocaat laten weten dat zij aan de rechter toestemming heeft gevraagd om ons nog deze week uit ons huis te mogen zetten. Omdat wij:
1. vandaag een besloten feest geven
2. ik van het pand een kunstwerk heb gemaakt. het oranje heb geschilderd.
Beide zaken brengen volgens de bank ernstige en ontoelaatbare schade toe aan het huis, de bank en onszelf omdat wij daardoor met een grotere restschuld zouden blijven zitten. Dus als een van de komende dagen de straat wordt afgezet en er verschijnen grote verhuiswagens, deurwaarders en politieagenten dan weet u dat er de volgende dag hier niets meer te vinden is.

Ik wil in het kort vertellen hoe ik, samen met Marijke, de kinderen en hun vrienden en de dieren, in deze opmerkelijke situatie terecht ben gekomen. Dit is vooral voor de jongere generatie interessant omdat het een wereldbeeld schetst dat zij niet hebben gekend omdat dit beeld sinds het begin van de bankencrisis in 2008 dramatisch veranderd is. Ten koste van enorme financiële verliezen en enorm menselijk leed. Een crisis die nog steeds niet voorbij is en zelfs elk moment nog heftiger dan daarvoor kan uitbarsten. En ook nog elke dag veel slachtoffers maakt. Terwijl de veroorzakers vrijuit zijn gaan en meestal hun banen behouden hebben . Het is zelfs zo dat banken, vanwege steunmaatregelen door de Europese bank, thans tegen extreem lage rente kunnen lenen en dit  vanwege hun monopolie positie tegen veel te hoge rente kunnen uitlenen.

Toen ik 40 jaar geleden in Middelburg kwam wonen en een huis wilde kopen ging ik als jong kunstenaar naar de bank en kreeg ik geld. Zo makkelijk was dat. En als ik een huis voor 50.000 gulden had gekocht en mooi had opgeknapt, kon ik het enkele jaren later voor het dubbele of driedubbele verkopen. En dan kocht ik van de winst en wat extra geleend geld van de bank weer een groter huis, knapte dat op en verkocht het enige tijd later weer. Enzovoort. Zo heb ik dat in de afgelopen 40 jaar  in het centrum van Middelburg 7x gedaan. Bij de verkoop van het 7e pand hielden wij een winst over van € 350.000. Dat is terugrekend in guldens 771.298  guldens  met hard werken verdiend door het opknappen van huizen en er al die tijd leuk wonen! Dat vond ik helemaal niet slecht gedaan en velen deden dit met mij op dezelfde manier.

We verkochten het 7e huis omdat wij verliefd waren geworden op dit huis aan de Lange Noordstraat en besloten dat te kopen. Het ging bovendien heel goed met het verkopen van kunst.

Wij gingen in 2007 naar de bank een zeiden: wij hebben €350.000 en het huis kost € 1.100.000. Kunnen wij van u € 750.000 lenen? Nou dat was geen enkel probleem. Ook al was ik kunstenaar en had ik geen vaste inkomsten, dat kon ik zo krijgen zonder dat ik hoefde te onderbouwen of ik dit in de toekomst ook kon betalen. Het idee was natuurlijk dat ik dit huis in een paar jaar helemaal fantastisch op zou knappen en dan zo rond de tijd dat ik met pensioen zou gaan te verkopen.. Hadden wij mooie oude dag. Of we konden er ook blijven wonen.

Maar nog geen jaar later in 2008 viel de Lehman Brothers Bank om en kwamen wij er in de hele wereld achter dat banken in staat zijn alles kapot te maken als het maar geld oplevert.

Ondanks de moeilijke crisisjaren die wij hierna in dit huis hebben doorgebracht, waarbij wij zelfs twee winters waren afgesloten van gas, elektra en water, overheersen toch terugkijkend de vele mooie, fantastische, ontroerende momenten en gebeurtenissen. En de vrienden voor het leven die wij hier hebben gemaakt.En die op een voor ons onschatbare wijze hebben bijgedragen aan het vele werk maar een even groot aandeel hadden in de talloze etentjes, recepties, kunstopeningen, kampvuren, concerten en optredens.

En natuurlijk espressobar KO D’OOOOOOOOR als kurk waardoor Marijke zorgde dat we lange tijd bleven drijven, het hoofd boven water hielden. Waarbij ik natuurlijk Nathanaël en Jasper moet noemen. En Tonnie Dieleman met Avonduren-concerten en veel meer. En Karin. Arie Weezepoel en Adrie Kodde. En de vele andere bijzondere mensen die we hier hebben leren kennen: René, Machiel, Maite, Koen, Jurgen en Dolores, Ernst, Janne om maar enkele te noemen. Sorry als ik je vergeet te noemen.

Enige tijd geleden heb ik het volgende geschreven over mijn werk als kunstenaar: ik creëer kunstwerken voor plaatsen in de samenleving waar de tegenstellingen hardnekkig zijn en emotioneel geladen; open wonden en vaak met grote maatschappelijke belangen. Voor een kunstwerk kan de context, de situatie en de locatie van belang zijn. De ziel van de plek; de bijzondere geschiedenis, de atmosferische kwaliteit. Maar ook de plaats van de ziel: een gebeurtenis of een onderwerp. Ik maak en maakte monumentale kunstwerken voor plekken waar deze beiden lijnen samenkomen. Ik werk denk dus graag na over enorm complexe, bijna onmogelijke plekken voor kunstwerken. Waar volgens mij het kunstwerk pas echt iets kan betekenen. Noemenswaardige voorbeelden daarvan zijn het kunstwerk voor het hoogradioactief opslaggebouw van de COVRA in Borsele. En het ontwerp van een bijzonder panorama voor het National September 11 Memorial Museum te New York.

Ook hier aan de Lange Noordstraat, op deze plek, komen deze twee lijnen samen in dit kunstwerk dat ik met F. van Dixhoorn heb gemaakt.

Dit stukje Lange Noordstraat is bijzonder. De Gemeente Middelburg heeft hier een vrijplaats gemaakt, waar de Gemeentelijke wetten niet meer gelden. Tot voor kort was het uitgesloten dat hier horeca, laat staan harde horeca zou worden gevestigd. Maar de Gemeente zelf trekt zich daar niets van aan en geeft aan studenten twee vergunningen voor harde horeca. Zij staat ook met € 50.000 garant voor als het mis mocht gaan. Het heldere rood van de voordeur van de flexwerkplekken aan de overkant is ook niet geoorloofd volgens het Gemeentelijke Welstandsbeleid. Maar in deze bocht in de Lange Noordstraat mag alles! Dat maakt deze lokatie bij uitstek geschikt voor mijn kunstwerk. En het maakt ook dat ik vol vertrouwen ben dat de Gemeente en de Welstandscommissie dat uiteindelijk ook zullen vinden.

Als beeldend kunstenaar weet ik dat het geschreven woord geen blijvende invloed heeft. Maar dat het gaat om ideeën een visuele vorm te geven die blijvend is. Dat het in de huidige wereld vaak ontbreekt aan inzet om schoonheid te verenigen met grote waarheden, ofwel om te proberen de belangrijkste concepten door middel van kunst aantrekkelijk en daarmee veel doeltreffender te maken.
De Britse filosoof Alain de Botton zegt hier over: “De wereld wordt niet zo doelmatig veranderd als wel zou moeten, omdat wij vergeten het doel van cultuur serieus genoeg te nemen. Maar ik blijf geloven dat de grote werken van de cultuur een rol dienen te spelen in de verandering van de bestaande cultuur”.

Als beeldend kunstenaar ken ik de enorme kracht van het beeld.

Dat de Gemeente aan de studenten 2 harde horeca vergunningen heeft gegeven heeft mij de mogelijkheid gegeven dit kunstwerk te maken. Maar het heeft ook iets anders in gang gezet. Eind vorig jaar heeft de bank ons huis opnieuw laten taxeren. De taxateur heeft daarbij rekening gehouden met het vestigen van de studentenhoreca recht tegenover ons huis. De getaxeerde waarde lag mede daardoor 45% lager dan het aankoopbedrag. Ons huis stond ineens “diep onder water”,  net als ruim 1,500.000 andere huizen in Nederland. Twee maanden geleden kregen wij te horen dat de bank onze woning en werkplek zal laten veilen omdat wij achter lopen met de betalingen van de hypotheek. Hoewel er meer dan voldoende inkomsten in het vooruitzicht zijn is er met de bank niet meer te praten. De bank laat in een brief weten dat wij moeten rekening houden met een rest-schuld van ongeveer € 500.000, .dit is omgerekend 1.101.855 gulden.

Hoe werk je, als je je huis, werkplek, bron van inkomsten kwijt bent, op 63 jarige leeftijd een restschuld van € 500.000 weg, vroeg ik mij af…… 

Daarom was het van belang te proberen een zo hoog mogelijke veiling opbrengst voor het huis te gaan realiseren. Hiervoor was nodig dat voor dat het huis geveild zou worden  nog twee dringende zaken geregeld zouden worden.

Het eerste was dat de voorgevel, die echt veel achterstallig onderhoud had, een perfecte schildersbeurt moest krijgen. Dat was 1. En twee was, dat een 22 meter lang deel van de tuinmuur, dat was vol gegroeid met bomen en op instorten stond, gerestaureerd moest worden.

De dag nadat wij hadden gehoord dat de bank “ons”, het huis natuurlijk,  wil laten veilen heb ik onze vriend Arie Weezepoel gevraagd of hij zin had om de tuinmuur te restaureren. Ik vroeg het hem op een zondag en hij twijfelde geen moment. Maandag ging hij aan het werk en werkte vervolgens 8 weken onafgebroken aan de muur. Als vriendendienst. Met als resultaat een perfect gerestaureerde tuinmuur. Door een vakman die daar in een normale situatie ruim 60.000 voor had gerekend. Arie zegt dit gedaan te hebben als een geschenk aan het huis.

Het schilderen van de voorgevel besloot ik zelf te doen. Ik had in 2009 al eens alle materiaal, verf enzovoort gekocht, maar toen kwam het er niet van. Nu was het alleen een steiger versieren en beginnen. Ik trok er 8 weken voor uit. Ik kom uit een familie van huisschilders uit België en Vlaanderen. Ik heb als jongeman een Meesterschilder-opleiding gevolgd te Boxtel. Het door mij in acht weken uitgevoerde onderhouds- en schilderwerk is dan ook van een kwaliteit zoals u die nog maar zelden tegen komt. Indien dit werk gedaan zou zijn door een schildersbedrijf zou dat zeker € 30.000 – € 35.000 hebben gekost. Een waardevermeerdering van het huis, dus.

Het schilderwerk had echter ook een ander doel. Het moest als basis dienen voor een kunstwerk. Ik had besloten van het huis een kunstwerk te maken, want dat is voor mij de manier om de waarde van het huis zoveel te verhogen dat er geen rest-schuld meer overblijft. Dit kunstwerk heb ik in samenwerking met mijn vriend dichter F. van Dixhoorn gemaakt, waarvoor ik hem uitermate dankbaar ben. Naar mijn gevoel zijn het beeld en het woord hier perfect in balans. En door het kunstwerk worden de twee huizen een monument.
Door het oranje schilderen van de gevel is een woord zichtbaar geworden:

 gebracht.’’

Het laatste woord van een zin; de laatste zin van een verhaal dat verder onzichtbaar geschreven staat op alle andere gevels van de straat, van de stad, de steden, het hele land. Een verhaal dat dit huis verbindt met alle  huizen die geveild zijn sinds de bankencrisis. In Nederland zijn dat 100.000 huizen. Dit huis van ons, en de kinderen en dieren die er wonen, wordt het 100.001ste huis dat geveild wordt. Op 4 september a.s. om 13:30 uur. In Goes.

Als je dan beseft dat in elk van die 100.000 huizen minstens één, maar vaak meerdere mensen woonden, dan ontstaat er langzaam ook een beeld van het grote menselijke drama dat zich voor honderdduizenden in stilte en bijna ongemerkt, gedrenkt in schaamte, angst en verdriet in Nederland afspeelt. Bijna altijd gaan gelijktijdig hiermee ook bedrijven failliet, worden mensen ontslagen. En dan te bedenken dat er nog ruim 1.500.000 huizen ‘onder water staan’ in Nederland. En niet alleen in Nederland is dit het geval, maar in heel Europa en op nog grotere schaal in Amerika. Vele, vele miljoenen mensen die alles zijn of worden ontnomen. Hun waardigheid, hun geloof, hun toekomst. Velen ervan zullen nooit meer deel kunnen nemen aan de maatschappij. Zij worden afhankelijk van staat en zorg en kosten de gemeenschap geld. Velen hebben erom zelfmoord gepleegd.

Veel reacties die te lezen zijn op de sociale media naar aanleiding van het oranje schilderen van het huis en de komende veiling zijn zeer negatief over mij. Het lijkt wel een soort plaatsvervangende schaamte van deze mensen. Zij zouden zich enorm schamen als hen dit zou overkomen en eveneens de vernieling in gaan en bevestigen daarom met hun reactie de noodzaak dat iemand eens opstaat vóór de veiling en die opkomt voor en een stem geeft aan al die mensen wiens eigendom onnodig geveild is of zal worden en zich in stilte hiervoor diep schamen terwijl zij er uiteindelijk niets meer aan konden doen.

Want zo goed als ALLE executieveilingen zijn onterecht en onnodig uitgevoerd door banken en notariskantoren. En wel om de volgende reden.

ALLE banken hebben de afgelopen jaren immers ‘voorzieningen’ genomen op wat genoemd wordt ‘slechte’ hypotheken. Wat zij doen is de hoogte van onze hypotheek in hun balans verminderen.
Een hypotheek is een afspraak tussen ons en de bank. Als wij geld storten wordt dat bedrag afgetrokken van de hypotheek. Als mijn moeder geld stort gaat ook de hoogte van de hypotheek naar beneden. En betalen we dus weer iets minder per maand. Maar als de bank de hoogte van de hypotheek op haar balans naar beneden bijstelt geldt dat natuurlijk ook! Uw hypotheek wordt dan écht lager. De bank profiteert hier van door eerst het verlies te verrekenen met de belastingdienst, vervolgens staan zij er weer goed voor want zij hebben geen slechte hypotheken meer, dus kunnen weer goedkoop aan geld komen en duur uitlenen, hun balans is opgeschoond, ze zijn weer iets gezonder. De bank doet alsof er niets aan de hand is en blijft u lastig vallen met uw veel te hoge ‘oude’ hypotheek. Jaren lang betaalt u veel te veel en vervolgens veilen ze uw huis, terwijl het niet eens echt ‘onder water staat’.
Bijna alle huizen zijn geveild en zullen worden geveild terwijl de waarde van de hypotheek veel lager in de boeken van de bank staat dan bij u thuis op de afrekening.
Het is jammer dat ons huis niet in Amsterdam staat (en dan bij voorkeur in de “gouden bocht” van oudsher de plaats voor banken) want daar zijn de prijzen al weer op het niveau van 2007 beland zodat we het nu makkelijk hadden kunnen verkopen.

Ik geloof in de kracht van de kunst. Ik geloof er in dat de kleur oranje, een woord met een punt en aanhalingstekens sluiten en een stukje bladgoud de wereld kunnen veranderen.

De kleur heb ik aangebracht: dit prachtige oranje. Het eerste woord heb ik al op de woning geschilderd:  gebracht.” Ik zeg ‘eerste’ omdat met het veranderen van de tijd het verhaal zal veranderen en dus ook het laatste woord.

Bladgoud is het materiaal dat dit een kunstwerk zal maken voor alle bij executie veilingen in Nederland betrokkenen huizenverliezers. Hierdoor creëren we hier in de Lange Noordstraat een eigen “gouden bocht” voor Middelburg, tevens grote potentiele toeristische trekpleister. Ik heb uitgerekend dat er 100.000 blaadjes bladgoud kunnen worden aangebracht op de oranje ondergrond van het huis. Elk blaadje staat voor een geveild huis.

De uiteindelijke voltooiing van het kunstwerk zal bestaan uit het aanbrengen van de 100.000 blaadjes bladgoud. Dit kan echter pas als het huis voor de veiling wordt veilig gesteld en als er voldoende geld is om het bladgoud te kopen en aan te brengen. Als 350.000 mensen € 2 bijdragen krijgt de wereld een eerste monument voor de vele miljoenen slachtoffers van de financiële en bankencrisis. Een gouden huis, een Midas-huis, dat staat voor de hebzucht van de banken en is opgetrokken uit het leed dat zij moedwillig veroorzaken met nodeloze  executieveilingen. In het huis komt dan ook een Museum voor alle mensen die gebukt gaan onder de gevolgen van de financiële crisis. Tot slot wordt het huis open gesteld voor mensen die samen met hun bank willen praten over het voorkomen van veilingen. Banken moeten geduld betrachten en oplossingen bedenken die er toe leiden dat er geen restschulden meer worden gecreëerd.

De kosten van 100.000 blaadjes bladgoud en het aanbrengen ervan en het huis kopen op de veiling kost € 700.000

Daarom start morgen het Kickstarterproject CODE ORANJE

Om het hele bedrag bij elkaar te brengen hebben we 2 weken de tijd.

Als u € 2 stort draagt u bij aan de voltooing van het kunstwerk en krijgt u daarvoor bij een bezoek aan het kunstwerk als tegenprestatie één fantastische Illy Cappuccino bij KO D’OOOOOOOOR. Als u € 10 of € 20, € 110 of € 1000 of meer stort krijgt u ook één fantastische Illy Cappuccino bij KO D’OOOOOOOOR.

We vragen de Gemeente Middelburg ook voor € 50.000 garant te  staan.

Als u ook gelooft in het onmogelijke doneer dan uw bijdrage op Kickstarter project Code Orange.
Ik dank u, medens namens Marijke, Charlie en René, Robin en Tom, Sara en Machiel en Derk en Vanessa en alle dieren niet te vergeten voor uw aandacht en aanwezigheid.

Wannneer?
Zondag 17 augustus om 14:00 uur

Contact:
William Verstraeten
email   wv@zeelandnet.nl

Gerelateerd: 
Zeeuwen op het web deel 10: William Verstraeten
Middelburgse Avonduren: Noortje Wijker en Remy Lissenburg
Graag: een bestemming voor het oude postkantoor van Middelburg
Kleurrijk Middelburg

@