De Wikiweg, of terug in de Zeeuwse Bibliotheek
27 september 2013
Na er meer dan tien jaar gewerkt te hebben nam ik in maart 2010 mijn ontslag bij de Zeeuwse Bibliotheek. Die periode ervoer ik zelf als vrij heftig maar achteraf was ik toch blij dat ik de knoop toen eindelijk doorhakte. In de drieëneenhalf jaar daarna gebeurde er heel veel, zowel in mijn leven als in dat van de ZB. Ik ging werken -of deed opdrachten- voor andere bibliotheken en (bibliotheek-) organisaties en richtte me ondertussen op privéprojectjes. Bij de ZB werd er stevig verbouwd, er vertrokken diverse mensen (waaronder de directeur) en tussen de bedrijven door vestigde ook SCOOP zich nog eens in het gebouw. Dat kun je niet niks noemen.
Toch raakte de ZB nooit helemaal uit beeld. M’n lief werkt er nog steeds en houdt me redelijk op de hoogte van de ontwikkelingen bij de organisatie, en voor het werk in opdracht van de bibliotheken Vlissingen en Oosterschelde werkte ik nog veel samen met mijn oud-collega’s. Er was regelmatig overleg in Middelburg en bij niet-officiële borrels schoof ik ook nog regelmatig aan. Het was vertrouwd, maar ook zo anders: ik keek met andere ogen naar het reilen en zeilen. Nu eens als klant, dan weer als buitenstaander, maar ook altijd als oud-medewerker. Dat gaf soms een maf gevoel maar het was, gezien het verleden, volkomen logisch.
Gisteren was dat maffe gevoel nog sterker. Ik stond opeens weer in dat vertrouwde instructielokaal, om de eerste van vier workshops over Wikipedia, MediaWiki en Middelburg Dronk te verzorgen. “Het moet niet gekker worden”, denk je dan bij jezelf. Mensen die me kennen weten dat ik het beslist niet meer ambieer om instructies en wat dies meer zij te verzorgen, maar toen ik hiervoor werd gevraagd zwichtte ik toch. Even terug op het oude nest, om, tegen betaling, in kleine groepen te bomen over zowel mijn lievelingsproject als over onderwerpen waar ik al zo vaak over schreef? Dat was écht te mooi om te weigeren, al was het maar omdat ik het nooit zo had durven voorspellen. Soms doet de combinatie van inhoud met symboliek een mens van gedachten veranderen, ook al is het misschien maar voor even.
@
Afbeelding: het netwerk van Openbare Bibliotheken in Nederland in kaart gebracht door Bruce van der Kooij.
Gaaf juist. Niets mooier dan dat een mens van standpunt kan (en van zichzelf mag) veranderen, toch? Het zijn uitspraken als 'Jij wilde toch nooit?' en 'Ja, maar jij zei toch?' die mensen op hun plek houden. Maar ook meningen willen gewoon vrij zijn.
Daar heb je een goed Marina. Heeft ook wel iets te maken met vooral maar willen benadrukken dat het toch echt een uitzondering was. Want voor je het weet wordt een tijdelijke verandering van mening uitgelegd als een permanente 🙂