Organisaties als platformen voor talent: medewerkers als online aanspreekpunt, boegbeeld of popster
15 augustus 2013
Het is een gegeven waar veel organisaties mee worstelen: interactie op het web draait om individuen. Of het nu gaat om een krant, omroep, erfgoedinstelling of restaurant: als ik iets wil weten of voor elkaar wil krijgen benader ik individuele medewerkers. Dat zijn -niet toevallig- meestal ook de medewerkers die zichzelf en de organisatie het beste profileren op internet. Mensen. Met een gezicht en een stem. Je kunt als organisatie ook best zonder een digitaal boegbeeld, natuurlijk wel, maar mét heb je een veel grotere kans om aansluiting te vinden bij al die kleine netwerken waaruit het web is opgebouwd, zo simpel is het gewoon.
Het is ergens wel begrijpelijk, dat grote organisaties moeite mee hebben met het tolereren en faciliteren van individuele medewerkers die een krachtig online netwerk hebben opgebouwd. Dat is immers niet altijd in overeenstemming met de mores rondom de hiërarchie in de organisatie zelf. Toch is dat concept niet nieuw. Het individu speelde vroeger ook vaak een hoofdrol, zeker in de media. Dat realiseerde ik me eigenlijk pas goed bij het herlezen van het uitstekende artikel The end of big (media): When news orgs move from brands to platforms for talent. Dat is zo’n artikel dat ik iedereen die met deze materie te maken heeft kan aanbevelen.
The rich, wonderful, but also deadly combination of aggregators, blogs, newly ingrained information-seeking habits, and social media streams has destroyed the idea of brand recognition or audience loyalty around a masthead or single news “entity” (a few exceptions notwithstanding). Without an identity, much journalistic content will increasingly be swept around the Internet in an anonymous blur of sharing and finding through networks, with little regard for the source or the labors taken to produce that news. Many legacy news outlets have, in the Internet world, become a bunch of increasingly empty, faceless brands invoking ancient words like “tribune” or “herald” or “gazette.” What are these weird archaic cults? the public wonders. What strange medieval guilds still work at them?
At the same time, technology radically empowers individuals. Institutions are rarely successful on social media; it is a profoundly intimate medium that is for individual persons, and as such opens up new opportunities for journalism. Future success requires deploying reporters and editors in ways commensurate with the radical shift in digital technology itself. That’s why the new potential owners of the Globe, Tribune, and Times might be well served to consider a wholly different way of thinking about their purpose and operations: re-design the newspaper to be a platform for talent across multiple media.
Hoe gaat het tegenwoordig rondom verkiezingen? Veel mensen stemmen op personen, niet op inhoud. Waarom was De Correspondent al een succes, ruim voordat er ook maar iets was gepubliceerd? Omdat het team is opgebouwd uit individuen die al bewezen hebben dat ze hun netwerken goed aanvoelen, zowel online als offline. Muziek? God is een DJ. Succes in de boekenwereld? Moderne marketing helpt een handje. Nogmaals: grote organisaties en merken hebben vaak fans genoeg. Die kunnen soms best zonder online uitblinkers. Maar wat nu als jouw bedrijf of organisatie een functie vervult als intermediair (kranten, bibliotheken, reisbureau’s…)? Zou je dan niet gewoon als de donder alle ruimte geven aan de beste ambassadeurs die je in huis hebt?
Gerelateerd:
Twitter: over organisaties bij de dorpspomp
Het gaat niet gebeuren
Geen gezicht= geen relatie
@
Plaats ik net een reactie, krijg ik een foutmelding. Met als risico dat ik nu 2x post een poging tot reconstructie van mijn vorige comment.
Je hebt helemaal gelijk Edwin. Veel organisaties snijden liever zichzelf in de vingers (en hun klanten) dan dat ze gebruik malen van de netwerken van hun medewerkers. En de reden is macht. Je zult het niet terugvinden in de mission statements maar in veel organisaties draait het allen om dat ene ding.
@Peter: ik zie hem hier maar een keer verschijnen. Dank voor je dubbele moeite. Macht is inderdaad het toverwoord. Curieus dat de wereld aan de zucht daarnaar nog niet tenonder is gegaan.
@Edwin: De wereld is er al aan ten onder gegaan maar we zijn alweer opnieuw begonnen. Tegen de tijd dat de machthebbers dit in de gaten krijgen is het al te laat alles weer terug te draaien. Niet verder vertellen!