De gearchiveerde mailbox als inspiratie-oase

Hoewel ik, verspreid over 5 mailboxen, duizenden oude emails heb gearchiveerd neem ik maar zelden de moeite die archieven te raadplegen. Dat doe ik eigenlijk alleen als ik gericht op zoek ben naar een belangrijke mailwisseling van ooit, of naar een document dat zoveel jaar na dato nog steeds -of weer- relevant is. Maar vannacht scrollde ik een uurtje door 500 voor mij belangrijke mails uit de periode 2000-2010, die ik twee jaar geleden heb opgeslagen in een verder inactieve account bij Gmail.

Het was best confronterend, dat digitale uitstapje. Opeens wist ik weer waar ik me 6 jaar geleden over opwond. Ik zag ook hoe ongeleid ik soms zelf was, als projectiel. Ik zag gefrustreerde mailwisselingen met collega’s en chefs en ik zag vooral ook veel stukken waarbij ik dacht: “Sjeez, we zijn nu acht jaar verder en dat kleine probleem is nog steeds niet opgelost”.

Maar ik zag ook veel moois. Prachtige mailwisselingen met tientallen collega’s uit alle windhoeken, waarvan ik de meeste nooit in levenden lijve heb ontmoet. Ik las bemoedigende woorden en wanhopige vragen om steun. Het volledige emotiespectrum eigenlijk.

Ik vond ook de onderstaande mail, uit 2007, geschreven door een oude rot uit het bibliotheekvak, die zijn sporen toen al lang had verdiend en met de VUT was gegaan. Het was een bescheiden man. Ook hem kende ik slecht digitaal. Maar toen ik vannacht zijn woorden herlas realiseerde ik me nog eens hoe belangrijk ik die toen vond…en nu nog steeds.

Leuk dat je reageerde. Met mij gaat het goed. Ben net terug van een wandeltocht in Frankrijk en over vier weken ga ik twee weken naar een plek vlak bij de Middellandse Zee. Vutter zijn heeft ook wel zijn bekoringen.

Toevallig dat ik vandaag – het regende hier onophoudelijk – weer eens surfde met het woord ‘bibliotheek’ en wat aftakkingen daarvan. 


Ja jongen, wat jij aanroert in je verhaal, spreekt ook uit allerlei recente verslagen van dure congressen, rapportages van de Raad voor de Cultuur, enkele weblogs etc… Men, de professionals, weten het niet…..

Voor slimme jongens zoals jij is dat heel vervelend. Je gaat aan jezelf twijfelen, onbewust word je in je organisatie op afstand gezet. Dat gaat heel subtiel. Bijv. dat is een probleem van Edwin, daar weet ie alles van. Terwijl het hún probleem is, zij zijn zelf ook aan de bak om mede oplossingen te bedenken. 


In die zin is er niet veel verschil met vroeger. Innoveren in een bureacratische omgeving. Je weet er inmiddels van alles van. En als je er iets bijzonders uithengelt, dan wordt je ingekapseld met dat product. En voor je het weet, herken je jezelf er nauwelijks meer in. Anderen gaan erover. Zo las ik iets over de opheffing van Laurens.

Je vraagt in je mail ook een beetje naar mijn kijk, wat moet je dan doen. Ik heb indertijd iemand gevonden die in mij geloofde, Hans van Velzen, die dekte mij bestuurlijk af en hij was een financiele genie, en zelf had ie geld genoeg om bij hem een en ander uit te proberen. Zo kwam bijv. de krantenbank tot stand, tegen alle stromen én stormen in… 


Ik denk dat de existentiele kwestie (waartoe zijn de bibliotheken op aarde) inmiddels zo ver is verdiept, dat je in termen van veldslagen moet denken. Grote deals, zoals jullie recentelijk met de KB. De laatste club blaast alle bibliotheken op een gegeven moment weg…. Ze hebben alles en kunnen alles. Alle andere zijn een afgeleide of staan op verre afstand. Een voorbeeld. Ik zocht op het net naar de cycloon van Borculo, jaren veertig of zo. Kwam uit bij de Wikipedia, en wat zag ik: een knop bij dat bewuste artikel naar hele oude gedigitaliseerde kranten (KB) met berichten daarover…. Kon die pagina’s net zo uitvergroten als ik wilde. Op allerlei manieren innoveert KB zich geweldig, ook via youtube als ik dit goed schrijf, daar zoeken ze hun nieuwe mensen… 


Ik ben niet meer zo adviseerderig. Jullie weten inmiddels vele malen meer dan ik.
Als je mij op de man of vraagt wat jezelf betreft:
– laat zien dat je bij alles wat je doet, denkt in termen van dienstverlening, wat
wordt het (Zeeuwse) publiek er (t.z.t) beter van en stel daarin prioriteiten
– laat dat ook doorklinken in je weblog, dat het géén gadgets zijn en als ze dat
zijn wat je ermee kunt t.z.t.
– creeer een netwerk van mensen, ook mensen met geld, of sluit je daarbij aan.

Dat laatste is een kwestie van geluk. Maar als je je blijft ontwikkelen zoals je nu doet, dan komen ze vroeg of laat bij je aan. Spreek een beetje uit ervaring. 


Tot een andere keer.

Mooi hè?

@