Student aan huis

06 april 2012

In de tijd dat ik nog beginnerscursussen internet verzorgde voor de bibliotheek werd mij zo vaak gevraagd of ik bij mensen thuis ‘eens naar de pc wilde kijken’ dat ik op zeker moment overwoog er een bijbaantje van te gaan maken. Uiteindelijk zag ik er vanaf omdat ik vond dat beunen en media-educatie voor de bibliotheek niet bij elkaar pasten. In de jaren daarna verbaasde ik me er regelmatig over dat er zo weinig mensen waren die in dit gat in de markt sprongen. De vraag naar mensen die weten hoe ze computers kunnen opschonen en beveiligen en die bereid zijn enige uitleg te geven bleef groot.

Met de jongste zoon van Marleen sprak ik ook regelmatig over de kansen op dit terrein. Hij leek me geknipt voor dat soort werk. Dat vond hij zelf ook wel, maar hij zag er ook een beetje tegenop om een eigen bedrijfje te beginnen, met als gevolg dat we uiteindelijk niet verder kwamen dan leuke plannetjes.

Twee maanden geleden kwam daar verandering in, toen we een advertentie zagen van Student aan huis. Hij mailde zijn CV en voerde twee dagen later via Skype een sollicitatiegesprek. Hij werd aangenomen. Sindsdien krijgt hij wekelijks een aantal opdrachten op Walcheren en krijgt daarvoor netjes de helft van de ‘vriendelijke tarieven’ van dit bedrijf. Het mooie is dat hij online zelf kan aangeven op welke data en tijdstippen hij beschikbaar is. Klanten kunnen via de website vervolgens aangeven welke van de beschikbare studenten zij als computerassistent willen. Dat systeem werkt goed, zo goed zelfs dat Student aan huis onlangs ook de Duitse markt is opgegaan.

Ik merk dat ik denk: ‘had ik dit maar bedacht/uitgevoerd’ of: ‘dat had ik ook wel als baantje willen hebben toen ik 17 was’. Dat is veelzeggend genoeg, lijkt me.

@