Niks is ook niet alles

Heus, als beroepszeikerd word je heus ook wel eens moe van jezelf. Het is nooit goed of genoeg. Altijd wil je meer of verder. Aan de ene kant is dat natuurlijk goed. Het is de pep die je nodig hebt om dingen op te pakken, mogelijkheden te zien, te delen met anderen. Daar staat tegenover dat het ‘een genieten van het hier en nu’ soms in de weg staat terwijl  dat misschien wel het belangrijkste van alles is, als je tevreden wilt zijn in je leven.

Nu ik twee jaar als ZP’er werk kom ik tot de weinig verrassende conclusie dat het niet alleen werkvrijheid is, die tevredenheid voedt. Ik prijs mezelf gelukkig met het gegeven dat ik de meeste dagen zelf in kan delen en ik ben meer dan tevreden over het feit dat ik nog steeds voldoende betaald werk heb. Het is fantastisch dat ik zo veel digitaal kan doen en het is heerlijk dat ik zonder verantwoording af te leggen nachtjes los kan gaan op een project als Middelburg Dronk. Het geheel lijkt zelfs al een beetje op de stelling “doe datgene dat je passie heeft, dan volgt het geld vanzelf”, waarover ik ooit schreef in Doen wat je leuk vindt zonder je ziel te verkopen. Ik heb, kortom, weinig te klagen.

Maar ik wéét gewoon dat ik nog midden in een proces zit. Ik heb een afslag genomen en weet nog niet precies waarheen de reis mij voert. Dan kun je natuurlijk opperen dat “de reis zelf de bestemming is”, maar zo werkt dat bij mij niet, daar ben ik te onrustig voor. Ik durf heus wel beslissingen te nemen waarvan ik de consequenties niet overzie, maar knopen hak ik toch het lekkerst door als ik een stip zie aan de horizon. Op dit moment zie ik meerdere stippen.

Bij het feit dat er meerdere stippen zijn heb ik me al neergelegd. Sterker, dat beschouw ik vaak als een luxe positie. Maar het zal aankomen op gokken. Ergens onderweg is er een verlangen naar inspiratie in mijn kop gekropen. Daar wil ik op inzetten. En inspiratie krijg ik niet van systeemdenkers, mensen van de klok of van andere teneergeslagen figuren. Die doen je hooguit struikelen op je pad. Nu is dus de belangrijkste vraag: welke stip vertegenwoordigt die inspiratie, de ideeën? Ik heb geen flauw idee.

Daarom: alles op rood. Rien ne va plus. Balletje, balletje.

@

Afbeelding