BYOD
15 oktober 2011
Toen ik in 1990 mijn diploma voor de middelbare school haalde woonde ik al een maandje of acht op kamers. Mijn eindexamenjaar stond grotendeels in het teken van uitgaan en feesten, wat in mei natuurlijk wel tot een hoogtepunt moest leiden in de vorm van een partijtje dat alle voorgaande zou overtreffen. Dat lukte uiteindelijk. Er waren veel meer mensen dan de paar vierkante meter kon hebben en een dag later kon ik een deel van mijn schamele bezit bij het grofvuil zetten, inclusief de vloerbedekking. Op de uitnodiging had ik BYOF gezet, een acroniem voor ‘Bring Your Own Fun’ (en een vrolijke variant op Bring Your Own Food).
Nu zie ik al maanden met grote regelmaat het acroniem BYOD voorbij komen, maar ik had tot vandaag nog niet de moeite genomen om uit te zoeken waar dat voor staat. Nu weet ik dat het staat voor Bring Your Own Device (neem je eigen apparaat mee). Ik wist niet dat daar al een hele beweging omheen is ontstaan. Van de week zat ik nog met iemand te twitteren die mopperde dat hij op zijn werk veel niet kan doen omdat het niet gefaciliteerd wordt door de ICT-afdeling. Die conversatie bevestigde mijn indruk dat veel werkvloeren achterlopen bij de ontwikkelingen. Buiten het kantoor werken veel mensen met snelle apparatuur en handige toepassingen die de nadruk leggen op toegankelijkheid in plaats van op beveiliging. Die mensen zitten dan niet meer te wachten op mailsystemen die niet uitwisselbaar zijn met de telefoon of iPad, op progamma’s die keer op keer authenticatie vereisen of nog veel erger: op computers die het gebruik van handige programma’s als Dropbox of Gmail niet toestaan.
Ik vind het volkomen logisch dat de bedrijfssystemen steeds vaker omzeild worden en vind ook dat organisaties daar iets aan moeten doen. Het is begrijpelijk dat een ICT-afdeling de bedrijfskritische systemen niet in gevaar wil brengen en daarom drempels opwerpt voor gebruikers die niet goed weten wat ze doen, maar dat rechtvaardigt niet het buitensluiten van toepassingen die gewoon beter en handiger zijn dan de software die de organisatie voor veel geld heeft aangeschaft. Daarom, bij dezen, mijn sympathie voor BYOD.
Bas van de Haterd schreef er begin dit jaar een aardig artikel over.
@
Dank je voor het compliment. Ik zie het ook steeds vaker gebeuren, het omzeilen van de interne netwerken en dergelijke. Bij BYOD is het echter vooral de machine. Zoals ik deze reactie tik van een apple, die ik nu ook gewoon kan gebruiken bij mijn opdrachtgever. Niets aan het handje, maar de officiële infrastructuur laat het nog niet toe.
Je voorbeelden gaan een stukje verder, dat is meer bring your own software. BYOS zeg maar. Ook dat gebeurt meer en meer en is goed… en slecht. Het is goed omdat heel veel bedrijven niet efficiënt zijn met hun software, het ondersteund de professionals niet. Het is echter ook slecht, want het omzeilen van officiële kanalen is niet de bedoeling. ICT zou dergelijke zaken los moeten laten, dan zou je het niet hoeven te omzeilen. Die controledrang is nu een probleem, waar er nog ernstige clashes gaan komen vrees ik, maar ook fikse lekken.
Bas van de Haterd Dat het ook slechte kanten heeft ben ik helemaal met je eens. En niet alleen voor wat betreft beveiliging, maar bijvoorbeeld ook vanuit het perspectief van kennismanagement. Er is straks geen centrale plek voor de kennis van medewerkers, omdat iedereen vanuit zijn systemen werkt, wat leidt tot versnippering.
In de dienstverlening naar klanten zie je het ook terug. In sommige bibliotheken wil men begrijpelijk risico's uitsluiten en werpt men bijvoorbeeld inlogdrempels (met pasjes en codes) op voor WiFi, maar er zijn ook steeds meer café's waar je er veel soepeler op kunt. Daarmee is het dan meteen concurrent van jewelst. Als je eenmaal hebt geproefd van gemak laat je moeilijk graag links liggen…
Dank voor je reactie!