Als een vis in het digitale water

15 maart 2011

De discussie over de fysieke versus de digitale bibliotheek woedt voort. Dat ik me vooral kan vinden in de woorden van Frank Huysmans en Jeroen de Boer behoeft denk ik geen toelichting. Wat ik opvallend vind is dat er vaak veel nadruk wordt gelegd op de kosten van een fatsoenlijke informatiearchitectuur en een eigentijds gebouw, terwijl men zich tegelijkertijd ergert aan dure managers en consultants die slechts beperkt betrokken zijn bij het vak.

Dat er keuzes gemaakt moeten worden moge duidelijk zijn. Dat de meningen over de beste keuzes sterk uiteenlopen lijkt me ook helder. Maar waar blijven %$#!* die investeringen in mensen? Mensen die kunnen aantonen dat een succesvolle digitale bibliotheek niet alleen heeft te maken met de omhulsels (de websites c.q. luchtkastelen, bijvoorbeeld) maar des te meer met de contacten en de vrije beroepsuitoefening op het web?

Dit is nu precies waarom ik in januari schreef dat ik ‘het’ niet zomaar zie gebeuren. De sociale kant van het vak krijgt simpelweg niet de aandacht die het verdient, die het allang had moeten hebben. Dat is zorgwekkend.

Niet dat er niet over sociale media gesproken wordt hoor, integendeel. Maar dan leggen velen maar wat graag de nadruk op de ruis en oppervlakkigheid. En het mag gezegd: dat zijn inderdaad bijverschijnselen. Maar allemachtig mensen, als ik zie hoe overweldigend en betrokken het aantal digitale berichten kan zijn op een dag als vandaag, als ik zie hoeveel mensen geïnteresseerd kunnen raken in een hobbyproject als Middelburg Dronk, als ik merk dat al die mensen achter al die accounts er gewoon ook echt zijn, meekijken, belangstelling tonen, aandacht vragen, whatever, dan kan ik maar niet begrijpen dat er zoveel gezeverd wordt over de negatieve kanten. Velen lijken zich al uit het digitale domein terug te willen trekken voordat zij zich er volledig in ondergedompeld te hebben.

Mijn visie is uiteraard ook gekleurd. Ik ben nu eenmaal dol op het digitale domein. Maar waarom zou ik er ooit zo dol op zijn geworden? Alleen omdat er zo lekker veel te vinden is? Omdat je er je eigen zeepkist hebt?

Welnee joh. Het is omdat het er vaak warmer, leerzamer en verbondener is dan in het eggie. Omdat de lijntjes zo fijn kort zijn. Omdat het er meestal niet toe doet hoe je er uitziet. Omdat veel mensen daar graag delen of dankbaar zijn voor het delen door een ander. Daar zouden bibliothecarissen of andere kenniswerkers zich juist als vissen in het water moeten voelen. Het is één grote kans. Als je er maar alle ruimte en tijd voor krijgt.

Daar zou men eens een grote, structurele subsidiepot voor vrij moeten maken.

@