De ondraaglijke lichtheid van Twitter
24 december 2008Over Twitter is al veel gezegd en geschreven. Het is een tool die gemengde gevoelens oproept. Ook bij mij. Ik vind het handig dat je snel korte impressies kunt geven van gebeurtenissen IRL maar ik kan niet goed uit de voeten met al die mensen die Twitter gebruiken voor complete lifestreams en die verslaafd zijn geraakt aan de snelheid en beknoptheid van het medium. Ik gun hun dat plezier van harte, maar merk wel dat zo’n tool nauwelijks iets toevoegt aan mijn eigen informatiebeleving. Het wordt eigenlijk alleen maar moeilijker om het informatiekaf van het -koren te scheiden.
Natuurlijk kun je hetzelfde stellen over bloggen. Ik ken genoeg mensen die al mijn posts ook als een informatiebrij ervaren. Ik trek dan natuurlijk altijd verongelijkt mijn wenkbrauwen op en mompel dan iets in de trant van ‘het kan toch niet zo zijn dat ik sneller schrijf dan jij kunt lezen?’ Maar ik begrijp natuurlijk donders goed wat ze bedoelen. Mijn posts zijn ook doorspekt met ruis. Persoonlijke verhalen, muziekjes en onzin. Daar zit lang niet iedereen op te wachten. Anderzijds zijn er ook veel mensen die al dat gemiep over bibliotheekdilemma’s wel geloven. Ik bewandel daarom de gulden middenweg en ben arrogant genoeg om te denken dat ik daarmee op het juiste spoor zit.
Twitter was echter het onderwerp. Ik neem er dagelijks een kijkje maar volg niet half wat er allemaal voorbij raast. Toch is er een lichte drang om het wèl te volgen. Als een deel van de informatievoorziening zich daar afspeelt wil ik toch graag een vinger aan de pols houden.
Af en toe plaats ik er zelf ook tweets (naast de tweets die automatisch geïmporteerd worden uit Blogger) Natuurlijk valt me dan op hoe makkelijk het is om in een of twee zinnen te verwijzen naar een link, een foto of een video. Erg makkelijk zelfs. Als je wilt kun je tientallen tweets per uur genereren, zonder al te veel op je taalgebruik te hoeven letten. Dat is prettig natuurlijk, maar ik sluit me toch aan bij Schrijverdezes, die constateert dat Twitter nu niet bepaald een bijdrage levert aan onze taalverrijking. Dat is het doel van Twitter ook niet, maar de tool is zo laagdrempelig en snel dat het een groot deel van de charme van kennis delen wegneemt. De diepgang is weg. Er is zelfs bijna sprake van een ondraaglijke lichtheid.
Daarom vind ik het prachtig om te lezen dat drie ‘grote jongens’ van het web zich nu herbezinnen op Twitter: Scoble, Rubel en Arrington. Arrington mist Scoble’s diepgang, die in het afgelopen jaar vele, vele uren doorbracht op Twitter en Friendfeed. Rubel sluit zich bij hem aan.
Het grappige is dat ik een jaar geleden precies hetzelfde schreef over Rubel. ‘De luiheidssfeer verlaten‘, noemde ik het toen nog.
Natuurlijk ben je altijd geneigd dat te verdedigen waar je zelf voor staat en kritiek te leveren op dingen die je minder goed liggen. Bloggen is goed, Twitteren is slecht.
In die valkuil wil ik niet trappen. Beide media hebben voor- en nadelen. In de HP of NRC las ik laatst een pleidooi voor de handgeschreven brief. De auteur van dat artikel zal zowel blogposts als tweets niet kunnen waarderen. Iemand die nieuwsbrieven publiceert kijkt er ook weer anders tegenaan.
Wat ik wel weet is dat ik het leuk vind om te lezen dat goede bloggers terugkeren bij hun leest, op het oude nest. Daar zie ik ze toch het liefst.
En die film wil ik ook weer wel eens zien. Het is nog steeds een favoriet. Doch dat terzijde.
@
En ook deze Twitter post gaat weer meer in de linkjes die ik aan het verzamelen ben om zelf ooit nog een stukje aan het fenomeen te wijden. Ik kan beter iets minder twitteren en wat meer bloggen?
Nou Daan,
Ik zie af en toe wel eens iets van je voorbij komen op Twitter, maar het is teveel moeite om alles van een dag uit te spitten daar. Ook als ik me beperk tot iedereen die ik normaal volgde in de blogosphere.
Je posts mis ik nooit. Soms wel eens een dagje of twee later misschien, maar ik zie ze wel allemaal.
Maar of dat ook een afweging is? In twitter zit ook nog het communicatie-element natuurlijk.
Feit is wel dat ik je graag zie bloggen, laten we het daar maar op houden…
Ik ben erg benieuwd hoe populair Twitter gaat worden. Ik las in de Metro dat het een van de trends voor 2009 onder jongeren zal worden. Een bericht dat trouwens was overgenomen uit: //youngmarketing.web-log.nl/youngmarketing/2008/12/youngworks-voor.html
Ook op de OCN was ik verbaasd over hoe het werd gebruikt als middel om verslag te doen die je later weer kunt uitwerken in een blog. En het is gemakkelijk te integreren in sociale netwerken. Ik heb met veel plezier de vakantie van Jan gevolgd via zijn twitters op hyves. Een mooi middel, maar ook ik kan het niet bijhouden en toch vind ik het leuk… Een raar soort tweeslachtig gevoel roept het ook bij mij op. Maar ik ben natuurlijk een groentje, een twitterbaby die zich net aldaar heeft aangemeld.
Fijne feestdagen
Wilma
Hoi Edwin,
Het gevoel op Twitter alles te moeten volgen is bekend. Dit is volgens mij een van de grootste nadelen van Twitter.
Maar juist dat alles volgen hoeft op twitter helemaal niet. Het is net zoals weblogs in je RSS-reader, deze hoef je ook niet allemaal te lezen. Negeer ze lekker, als het belangrijk is word er wel vaker over geblogd. Zo werkt het ook op twitter.
Als je echt dingen op twitter bij wilt houden moet je een rss-feed op trefwoord aanmaken via search.twitter.com.
Zie hiervoor ook mijn weblogbericht op bibliotheek 2.0 ning : //bibliotheek20.ning.com/profiles/blogs/twitter-is-slechts-een-tool
Edwin zegt het al. Twitter heeft een communicatieaspect. Wil het nog positioneren twitter IS conversatie.
Wellicht beroepsdeformatie dat jij op zoek bent naar (zakelijke / objectieve) informatie ipv conversatie? 🙂
HEt is complementair aan elkaar.
In conversatie zit betekenisvolle informatie verscholen die juist door de interactie in betekenis kan groeien en leiden tot bijvoorbeeld een blogpost als samenklontering van die conversatie (al dan niet op twitter). Wat op zichzelf weer een uitgangspunt kan vormen voor conversatie zoals deze reacties.
Zelf gebruik steeds de rivier als referentiepunt en elke keer ben ik weer verbaast over hoe deze vergelijkbaar is met het gedrag dat informatie/communicatie vertoond.
Dan hoef je alleen nog maar te bepalen waar je wil bevinden in die stroom om je steentje bij te dragen en te laten landen.
@ Wilma: blij dat die gemengde gevoelens niet uniek zijn dan 🙂
Ben ook benieuwd of die voorspelling uitkomt. Op zich sluit het wel goed aan op de populariteit van sms, de www van Hyves en de krabbels daar…
@ Jeroen: daar heb je natuurlijk helemaal gelijk in. Filteren moet je zelf gewoon doen. Maar soms wint de luiheid het he, zelfs als inzet op termijn meer tijd oplevert…
@ Erik: mooi gesproken. Ik kan me ook goed vinden in je standpunt.
Ik kan het niet laten om op te merken dat in mijn geval ook conversatie een grote rol speelt. Dat beperkt zich niet tot dit blog alleen, kan ik je verzekeren. Twitter gebruik ik daar ook wel eens voor maar het is een van de weinige platformen waarbij reacties niet via rss of mail binnenkomen. Dan vergeet ik het simpelweg wel eens.
Dat de stroom tweets kan leiden tot een inzicht dat weer een post oplevert kan ik goed geloven. Zo leidt bij mij de stroom blogposts weer wel eens tot een artikel.
En de cirkel is weer rond :$
Hoewel twitter een stroom informatie oplevert, vind ik het wel heel waardevol. Mij geeft het heel veel inspiratie voor nieuwe onderwerpen, voor mijn blog of voor mijn werk. Het is zelfs zo dat ik vrijwel geen RSS-feeds meer doorneem.
Wel is het gebruik heel verschillend. Er zijn mensen (zoals jij) die het vrijwel alleen gebruiken voor links naar hun eigen blogposts (hum), en mensen die alleen maar zeggen wat ze doen (oppervlakkig) of die hun zaakjes promoten. Maar het interessants zijn de nieuwe ideeen, links naar nieuws en discussies. Het valt mij op dat Nederlanders twitter minder met dat doel gebruiken. Op Gerard en Dymphie (en enkele medisch bloggers) na praten ze veelal over zichzelf of hun werk of linken ze daarna. Leuk, maar daar moeten geen 100 berichten over gaan.
Ook heel waardevol is dat ik zo op heel makkelijke wijze contact heb gelegd met belangrijke mensen in het veld. Twitter is sociaal. Of zoals Dean Giustini zegt: het gaat om mensen (net als web 2.0).
Zo iemand als Scobler volg ik niet, een veel te grote stroom nietszeggendheid (voor mij dan). Of twitter waardevol is hangt erg af van WIE je volgt, en HOE deze mensen twitter gebruiken.
Momenteel heb ik 198 volgers en volg ik er 177. Dat wordt een beetje onbehapbaar, maar ik vind het nou eenmaal moeilijk om mensen niet (meer) terug te volgen. Misschien ga ik groepen in Tweetdeck maken, een RSS op onderwerp nemen (wel moeilijk) of toch wat mensen schrappen…
Van andere “tweeple” begrijp ik juist dat grote bloggers steeds meer gaan minibloggen, omdat dat minder moeite kost, je meer kwijt kunt en mensen eerder reageren…
Misschien, Edwin, moet je Twitter eens anders proberen te gebruiken.
p.s. Mooie titel. Die film vond ik trouwens echt fantastisch. Ik heb hem echter een paar maal gezien voor ik het boek las. Misschien is het andersom minder.
Twitter schijnt handig te zijn bij het verslaan van vliegtuigongelukken, maar om daar nou zo’n systeem voor in de lucht te houden….(zie //www.volkskrant.nl/multimedia/article1112992.ece/Twitteraar_doet_live_verslag_van_vliegtuigcrash).
In het artikel is ook te lezen dat twitteren eigenlijk microbloggen is. Twitteraart zijn dus eigenlijk onze kleine vriendjes…
@ Laika: bedankt voor de uitgebreide reactie. Ik zal er eens over nadenken. Wat bij mij een belangrijke rol speelt is het managen van de infostroom. Ik volg misschien wel te veel en te intensief en zit daardoor ook aan de grenzen van wat behapbaar is. Het gaat dus om keuzes maken en dan kies ik het liefst voor zaken die makkelijk zijn èn die iets toevoegen.
Bloggen vind ik leuk om te doen, dus daar zal ik voorlopig nog niet snel op beknibbelen.
De tijd zal het leren, ik houd het in de smiezen iig.
@ festina lente: dat vind ik dan wel weer een interessante: actueler kan bijna niet!
Nog iets actueels: zaterdag komt the unbearable lightness of being op tv (rtl 8).
bedankt voor de tip!
Ik vond Twitter afgelopen jaar een soort openbaring, eerlijk waar. Ik beleef er dagelijks reuze veel plezier aan. Het doet geen afbreuk aan m’n blogproductie, integendeel, ik wordt getipt op allerlei interessant, nuttig en voor m’n blog bruikbaar nieuws (veel sneller eigenlijk dan via het doorspitten van blogfeeds omdat nieuws bij Twitter gepaard gaat met een stukje persoonlijke aanbeveling) en het brengt me in contact met mensen waar ik anders nooit mee in aanraking was gekomen. Ik vind verder de distributiekant van Twitter fascinerend en je ruikt bij wijze van spreken het gigantische nog niet benutte potentieel van deze dienst. Is een blijvertje wat mij betreft!
Als samensteller van de Twitter Top-40 herken ik je kritiek terdege, maar deel hem toch niet geheel. Persoonlijk vind ik het namelijk juist de kunst om in weinig woorden een tot de verbeelding sprekende signalering te doen. Ik ben het afgelopen jaar ook juist het credo ‘minder is meer’ gaan toepassen op Twitter, wat ertoe heeft geleid dat ik zelf niet meer tot de absolute veeltwitteraars behoor. En ik kan je zeggen: dan wordt Twitter ineens een heel plezierig medium. Voor gebruikers, maar wie weet ook voor lezers. Bedenk trouwens wel dat bloggen en twitteren niet exact hetzelfde doel beogen. Dat maakt ze lastig vergelijkbaar.
@ Jan: ik zie het vaak inderdaad, dat jij er van geniet. Dat vind ik wel een mooi beeld altijd. Zo is het dan ook weer wel 🙂
@ Jeroen: het zijn inderdaad verschillende media, maar juist dat gegeven maakt dat je wel eens een slag om de arm wilt houden, in het kader van informatiemanagement. Het gaat maar door allemaal, en er is zoveel. Het is ook een kwestie van het altijd zo mooi klinkende ‘voortschrijdende inzichten’ :$
Als iedereen zich gewoon aan de vraag : What are you doing houdt, is er niets aan de hand, dacht ik nog.
En zo nu en dan eens van vrienden wisselen.
Heb naar dit stuk verwezen op //www.mediame.nl Edwin. (Meer zo.)
(Ik ben een flickr-guy.)
Ha Bert,
Mensen geven maar zelden het goede antwoord op de vragen die hen gesteld worden 🙂
Ik zag de verwijzing maar wist niet zeker wie de auteur was. Bedankt daarvoor!
Van Flickr ken ik je nog wel inderdaad!
@Edwin: Die slagen om de arm maak ik ook. Zo lees ik hoogst zelden echt terug wat er allemaal gezegd is. Via replies en Twitter Search kun je heel gericht zoeken waar het over ging, voor de rest laat ik het voor wat het is. Gebruik Twitter wanneer je het wil gebruiken, dat is gewoon het beste. Informatiemanagement betekent trouwens sowieso dat ik lang niet alles lees dat ik op zichzelf wel interessant vind. Er is gewoon te weinig tijd om alles te doen dat interessant kan zijn. Bovendien maakt dat voortschrijdende inzicht menige tweet of blogposting na een paar dagen alweer achterhaald.
Het is allemaal herkenbaar. Ik weet nog hoe snel ik weer bij was na een maandje afwezigheid vorig jaar. Je mist wel kleinigheden natuurlijk maar je kunt je afvragen hoe relevant die zijn.
A state of mind…